«شمشیرغار» در افغانستان به غار «جادویی» و «طلسم‌شده» نیز معروف است؛ برخی‌ها معتقدند که هر کسی وارد این غار شود گردنش با شمشیری که از سقف آویزان است، زده می‌شود.
شمشیرغار نسبت به تورخان از شهرت بیشتری برخوردار است که در یک قرن گذشته توجه باستان‌شناسان خارجی را به خود جلب کرده است.
حتی یک شمشیرغار به غار «جادویی» و «طلسم‌شده» نیز معروف است. برخی عوام معتقدند که هر کسی وارد غار شود، گردنش با شمشیری که از سقف آویزان است، زده می‌شود.ی از این داستان‌ها در کتاب «گلزار قندهار» نوشته مرحوم «مولوی حسن جان قندهاری» نیز آمده است.
داستان از این قرار است که یکی از مریدان سیدحسن مشهور به «بابا ولی»، به خاطر نافرمانی از دستور مرشد خود وارد شمشیرغار شده اما توسط شمشیری که از سقف غار آویزان بوده، سرش از تن جدا می‌شود.
این شخص که «خواجه ترک» نام داشته، بعدها به «ترک خواجه سربر» شهرت پیدا می‌کند. البته مسئله جادویی بودن شمشیرغار، بعید به نظر می‌رسد ولی از نگاه علمی به دور از ذهن نیست که این غار دارای فناوری ساخت دست بشر باشد.
مثلاً در اهرام مصر که بیش از ۳ هزار سال قدمت تاریخی دارد، از چنان فناوری پیچیده استفاده شده که دانشمندان را به حیرت واداشته است.
به هر حال شمشیر غار ۱۰۰ متر بالاتر از حوزه و رودخانه ارغنداب در دامنه یک کوه دوقلو کوچک واقع شده است.
در نیمه دوم قرن بیستم میلادی «لوی دوپری» عضو هیئت باستان‌شناسی نیویورک، عازم منطقه شد و کاوش‌هایی را در شمشیرغار انجام داد.
براساس تحقیقات این باستان‌شناس، شمشیرغار از اوایل میلاد مسیح تا اواخر دوره مغول مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
تحقیقات باستان‌شناسی روی برخی اشیای به جامانده در شمشیرغار حتی تاریخ آن را به دوره «مفرغ» رساند. مثلاً آزمایش (کاربن۱۴) یا رادیواکتیو روی برخی استخوان‌های حیوانان و انسان‌ها و همچنین ابزار موجود در شمشیرغار نشان داد که هزاران سال پیش انسان‌ها در شمشیرغار حضور داشته‌اند.
شمشیرغار از ۵ قسمت به شرح ذیل تشکیل شده است:
قسمت اول: دهنه غار نسبتاً تنگ و طول آن ۵/۲ متر است.
قسمت دوم: ۱۷ متر طول، ۱۳ متر عرض و ۶ متر ارتفاع دارد.
قسمت سوم: ۳۵ متر طول، ۲۵ متر عرض و ۱۰ متر ارتفاع دارد.
قسمت چهارم: این قسمت با اختلاف کمی مانند قسمت سوم است.
قسمت پنجم: ارتفاع این قسمت مثل قسمت‌های سوم و چهارم است اما پس از این مرحله، گزارش و اطلاعات دقیقی در دست نیست.
درگذشته‌ها برخی‌ها به خاطر ماجراجویی یا پیدا کردن گنج وارد این غار می‌شدند که بعضی از آن‌ها جانشان را نیز در این راه از دست داده‌اند.
ماجراجویان به صورت گروهی و با استفاده از یک طناب و ریسمان طویل وارد غار می‌شدند تا یکدیگر و خروجی غار را گم نکنند.
بعضی از گروه‌های دیگر با پاشیدن و دود کردن کاه وارد غار می‌شدند تا هنگام بازگشت، راه را اشتباهی نروند.
البته این کار با خطر و ریسک بزرگی نیز روبرو بود زیرا بعضی مواقع یا کاه خاموش می‌شد و یا هم بر اثر استنشاق دود ناشی از آتش زدن کاه، خفگی به ماجراجویان دست می‌داد.
گفتنی است که برخی اظهارات غیرعلمی نیز درباره شمشیرغار وجود دارد و آن این که سرانجام این غار، به یک منطقه وسیعی شبیه یک شهر ختم می‌شود که دارای بازارها و خانه‌ها است.
گفته می‌شود که این شهر، بازمانده یک تمدن قدیمی گمشده است اما روزی بر اثر تحقیقات علمی، این معما حل خواهد شد.
آدرس: ولایت قندهار، ولسوالی پنجوایی، شمشیرغار
نویسنده:علی سلطانی هروی
شما اولین دیدگاه را ثبت نمایید.