افغانستان از جمله کشورهای است که مردم آن هنوز هم به شکل سنتی و بومی در بیشترین نقاط آن زندگی می‌کنند. شیوه زندگی مردم بومی و سنتی افغانستان مزایا و ویژگی‌های خاص خودش را دارد.
در میان تمام شیوه‌های زندگی مردم بومی این کشور، بازی‌های سنتی جذاب‌تر و پر بیننده‌تر است. بازی‌های که هر منطقه و قریه، باشندگان آن را در اوقات فراغت مصروف خود ساخته و به شکلی باشندگان یک محل را با هم نزدیک ساخته است.
در افغانستان هنوز بازی های سنتی میان مردم در ولایت های مختلف جای خود را دارد. بازی های که بیشتر کودکان و یا بزرگ سالان وقت های اضافی خود را با آن سپری می کنند و برخی از این بازی‌ها در کنار این که یک بازی و سرگرمی قدیمی اند، ورزش نیز می باشد؛ ورزشی که هزاران نفر طرفدار دارند. اما در این میان برخی از این سرگرمی ها خیلی جالب نیست، چرا که تا حدی زیادی پرندگان و حیوانات ازار و اذیت می شوند.
در میان بازی‌های سنتی در افغانستان، یکی هم شیغی بازی/ بوجول‌بازی است که در بیشترین مناطق این کشور در میان باشندگان که از شهر دور هستند بخاطر سرگرمی و سپری نمودن اوقات فراغت انجام می‌شود.
شیغی یا بجول بازی از قدیمی ترین بازی های مرسوم در میان مردم است. شیغی یا بوجول یکی از استخوان های پای عقب گوسفند است. شیغی چهار رو دارد و هر کدام هم نام های محلی خود را دارند. خر، اسپ، چیک و پوک، نام های هر روی بوجول یا شیغی است.
روال بازی طوری است که یک دایره روی زمین می کشند و هر کسی شیغی خود را در وسط دایره می گذارند. از فاصله دور تر هر کسی با شیغی دیگری که بزرگتر و سنگین تر است، با روش خاصی که وسط دو انگشت گرفته می شود، شیغی های داخل دایره را هدف قرار می دهند و هر کس به هر اندازه که شیغی را از دایره بیرون کند، آنر را تصاحب می کنند. این بازی در روستای های افغانستان و بیشتر در مناطق مرکزی تا هنوز هم در روزهای زمستان به ویژه مروج است.
عکس: خبر نامه
نویسنده:سلطانی هروی
شما اولین دیدگاه را ثبت نمایید.